مناجات نیمۀ رمضانی با خدا
ای به دل مـؤتـمن، مونس جـان من آمـدم بـا حـسـیــن، آمـدم بـا حـسـن تو مرا میـزبـان، من تو را میهـمان تو مرا همنشین، من تو را هم زبان یـا الــه الـحـسـن یـا الــه الـحـسـیـن گـر چه یـا رب بـدم، با کـریم آمـدم ربّـی یا سیّـدی، کـی کـنـی تـو ردم مه به نیـمـه رسید، مـاه زهـرا دمید حق مبـارک کـنـد، که حـسن آفـریـد یـا الــه الـحـسـن یـا الــه الـحـسـیـن ای که دادی رهم، سر بر این در نهم در به رویم مبـنـد، عـبـد این درگهم یا الـه الـکـریـم، ای روف و رحـیـم ای به احسان و جود، یار من از قدیم یـا الــه الـحـسـن یـا الــه الـحـسـیـن ای به عبدت مُجیر، کـل شیء قدیر انا عـبـد الـذلـیـل، انت نـعـم الامـیـر با تـو از رو بـرو، می کنم گـفـتـگـو هـر شبـم تا سحـر، با تو سـرّ مگـو یـا الــه الـحـسـن یـا الــه الـحـسـیـن گاه از این جا مرا، می بری ای خدا گـه مـدیـنـه گـهـی، می بری کـربلا من به ذکر حسین، می کنم شور و شین با غمش می زنم، شعـله بر عـالمین یـا الــه الـحـسـن یـا الــه الـحـسـیـن |